بررسی بی‌پرده Call of Duty: World at War | جنگ از نزدیک!
وقتی صحبت از بازی‌های شوتر جنگی می‌شه، معمولا اسم Call of Duty با صدای بلند توی ذهنمون تکرار می‌شه. اما چرا نسخه‌ای مثل Call of Duty: World at War که در سال ۲۰۰۸ منتشر شده، هنوز می‌تونه موضوع بحث باشه؟ این بازی تونست یک تجربه جنگ جهانی دوم متفاوت و تا حد زیادی خام و واقع‌گرایانه ارائه بده، اون هم زمانی که همه داشتن به سمت جنگ‌های مدرن می‌رفتن.
این بازی نه فقط برای طرفداران قدیمی Call of Duty، بلکه برای هر کسی که دنبال یه شوتر داستان‌محور، پرتنش و با حس واقعی جنگه، هنوز هم یه گزینه ارزشمند به حساب میاد.
فهرست مطالب
اطلاعات کلی بازی
- نام کامل: Call of Duty: World at War
- سال ساخت: ۲۰۰۸
- ژانر: تیراندازی اول‌شخص (First-Person Shooter)
- کمپانی سازنده: Treyarch (نسخه Wii با همکاری Exakt Entertainment)
- ناشر: Activision
- موتور بازی: IW 3.0 (نسخه بهبود یافته موتور Call of Duty 4: Modern Warfare)
- پلتفرم‌ها: Windows، PlayStation 3، Xbox 360، Wii، Nintendo DS، PlayStation 2
- مدت زمان بازی: حدود ۷ تا ۸ ساعت برای کمپین تک‌نفره؛ با احتساب حالت‌های چندنفره و زامبی، زمان بازی افزایش می‌یابد.
موفقیت و فروش
بازی در هفته اول انتشار، بیش از ۱.۴ میلیون نسخه در ایالات متحده فروش داشت و تا نوامبر ۲۰۱۳، بیش از ۱۵.۷ میلیون نسخه در سراسر جهان فروخته شد. این موفقیت، پایه‌گذار سری Black Ops در آینده شد.
معرفی کلی بازی؛ بازگشت به ریشه‌های جنگ جهانی
Call of Duty: World at War برگشتی جسورانه به دوران جنگ جهانی دوم بود. بعد از موفقیت عظیم Modern Warfare، همه منتظر یک ادامه مدرن بودن، اما Treyarch تصمیم گرفت ما رو به قلب تاریکی جنگ جهانی دوم برگردونه؛ نه در نورماندی و آلمان غربی، بلکه در جبهه‌های خشن‌تر: جبهه اقیانوس آرام و جبهه شرقی.
داستان بازی در دو جبهه فراموش‌شده جنگ
یکی از نکات مثبت World at War تمرکزش بر جبهاتی بود که کمتر توی بازی‌ها بهشون پرداخته شده. توی جبهه اقیانوس آرام با سربازان ژاپنی روبرو می‌شیم که رفتارشون به‌شدت هجومی و بی‌رحمانه‌ست. در جبهه شرقی هم با ارتش سرخ به‌سمت سقوط برلین حرکت می‌کنیم؛ هر دو جبهه با فضای متفاوت ولی به یک اندازه وحشیانه.
روایت تاریخی دقیق یا درام بازی‌محور؟
درسته که داستان بازی از وقایع واقعی الهام گرفته، اما World at War بیشتر تلاش کرده تا فضای درونی جنگ رو به تصویر بکشه، نه بازسازی مستندگونه اون. انتخاب‌هایی که از بازیکن خواسته می‌شه بگیره، مثل شلیک به سربازان بی‌سلاح، مرز بین نقش و وجدان رو تار می‌کنن.
گیم‌پلی World at War؛ بین هیجان و تکرار
ساختار مراحل تک‌نفره
گیم‌پلی بازی کاملا سینماییه. مراحل از قبل طراحی شدن تا شما رو به صحنه‌های از پیش نوشته‌شده‌ای برسونن. این یعنی آزادی کامل ندارید، اما نتیجه‌اش صحنه‌هایی بسیار مهیج و بی‌وقفه‌ست که آدرنالین خونتون رو بالا می‌بره.
سیستم هم‌تیمی‌ها و هوش مصنوعی
هم‌تیمی‌های شما نقش خیلی بزرگی تو موفقیت ندارن، ولی فضاسازی خوبی می‌کنن. دشمن‌ها هم مرتب از راه می‌رسن، تا زمانی که شما به نقطه مشخصی برسید. این موضوع گاهی ممکنه تکراری بشه، ولی در مجموع حس درگیری واقعی در میاد.
حالت Co-Op: تجربه‌ای جمعی از جنگ
یکی از بخش‌های جذاب بازی، امکان بازی چهارنفره Co-Op در اکثر مراحل داستانیه. حتی یه سیستم خاص به نام Death Cards هم وجود داره که شرایط بازی رو چالش‌برانگیزتر می‌کنه.
تنوع در مراحل؛ از آسمان تا خیابان‌های بمباران‌شده
ماموریت‌های خاص مثل هواپیمای PBY
یکی از ماموریت‌هایی که حسابی تو ذهن‌ها مونده، ماموریت PBY. شما باید در حالی‌که با دشمن توی هوا و دریا درگیر می‌شید، از هواپیمای خودتون دفاع کنید. حس درگیری در این مرحله، نسبت به مأموریت مشابه در Modern Warfare، بسیار بیشتر و ملموس‌تره.
ماموریت‌های تک‌تیراندازانه و مخفی‌کاری
ماموریت‌های مخفی‌کاری هم در بازی وجود دارن، مثل مرحله‌ای که باید یه ژنرال آلمانی رو ترور کنید. شاید به جذابیت Sniper Mission در Modern Warfare نرسه، اما همچنان تجربه جالبی ارائه می‌ده.
حالت زامبی‌ها؛ جنون یا خلاقیت؟
مکانیزم امتیازدهی و خرید آیتم‌ها
بخش Nazi Zombies یا شب مردگان واقعا یه شگفتی بود. یه حالت بقا که باید توش جلوی موج‌های بی‌پایان زامبی‌ها مقاومت کنید. با هر کشتن یا بازسازی موانع، امتیاز می‌گیرید و باهاش می‌تونید اسلحه بخرید یا درهای جدید باز کنید.
جذابیت همکاری در بقا
بازی چهار نفره توی این حالت خیلی سرگرم‌کننده‌ست. هر بار که بازی می‌کنید، تجربه متفاوتی خواهید داشت و همین باعث شده این حالت هنوز هم بین گیمرها محبوب باشه.
مولتی‌پلیر؛ وفادار به Modern Warfare یا نوآورانه؟
بدون شک بخش مولتی‌پلیر یکی از نقاط قوت اصلی World at War به حساب میاد. بسیاری از مکانیزم‌های موفق نسخه Modern Warfare در اینجا هم وجود دارن، ولی با تنظیماتی که با فضای جنگ جهانی دوم هماهنگ‌تر شدن.
سلاح‌ها، پرک‌ها و سیستم کلاس‌بندی
در این نسخه هم شما می‌تونید کلاس‌های مختلف بسازید، سلاح و پرک موردنظرتون رو انتخاب کنید و با بالا رفتن سطح، امکانات جدید باز کنید. مثلا UAV Jammer تبدیل شده به Camouflage که جلوی دیده شدن شما رو توسط هواپیماهای شناسایی دشمن می‌گیره. این تطابق هوشمندانه با فضای جنگ جهانی دوم واقعاً تحسین‌برانگیزه.
حالت‌های بازی جدید مثل War و Capture the Flag
در کنار حالت‌های کلاسیک مثل Team Deathmatch یا Search and Destroy، دو حالت جذاب War و Capture the Flag اضافه شدن. حالت War شبیه به conquest توی Battlefield طراحی شده؛ شما باید پنج نقطه مختلف روی نقشه رو تسخیر کنید، ولی فقط یک نقطه در هر لحظه فعال می‌مونه. این یعنی مبارزه‌ها به شکل متمرکزتری جریان دارن.
نقش تانک‌ها و نقشه‌های وسیع
چهار نقشه در بازی دارای تانک هستن. استفاده از تانک‌ها جذابه، ولی چون خیلی کندن، باید با پیاده‌نظام همکاری خوبی داشته باشن. تعامل بین پیاده و زرهی باعث می‌شه استراتژی‌های تیمی خیلی اهمیت پیدا کنه، خصوصاً وقتی که دشمن با موشک ضدتانک منتظر شماست.
گرافیک و جلوه‌های صوتی؛ غوطه‌وری کامل در میدان نبرد
جزئیات بصری و فریم‌ریت
بازی با استفاده از موتور گرافیکی Modern Warfare ساخته شده و همین باعث شده گرافیکش در زمان خودش خیره‌کننده باشه. جزییات لباس سربازها، افکت‌های خون و انفجار، تخریب محیط، و حتی حرکت ابرها، همه به القای حس حضور در جنگ کمک می‌کنن.
صداگذاری حرفه‌ای و واقع‌گرایانه
صداگذاری یکی از نقاط درخشان بازیه. حضور صداپیشگانی مثل Kiefer Sutherland و Gary Oldman سطح بازی رو بالا برده. صدای انفجارها، فریادها، شلیک‌ها و حتی نفس‌کشیدن‌های تحت فشار، همه واقع‌گرایانه ضبط شدن و فضاسازی بی‌نظیری ایجاد می‌کنن.
خلاصه
اگر دنبال یک بازی جنگی هستید که تجربه‌ای خام، بی‌رحم و واقع‌گرایانه از جنگ جهانی دوم ارائه بده، Call of Duty: World at War هنوز یکی از بهترین گزینه‌هاست. شاید گرافیکش نسبت به استانداردهای امروزی قدیمی به نظر بیاد، اما روح بازی، گیم‌پلی روان، و حالت‌های چندنفره متنوع، اون رو به یک تجربه ارزشمند تبدیل کرده. چه برای نوستالژی، چه برای تجربه یک شوتر جنگی باکیفیت، این نسخه همچنان قابل توصیه‌ست.
برای اطلاع از آخرین اخبار و مقالات به کانال تلگرام ما بپیوندید
آیا این نوشته برایتان مفید بود؟
