بررسی کامل بازی Need for Speed The Run | مسابقهای مرگبار در جادههای آمریکا
Need for Speed The Run یکی از جاهطلبانهترین نسخههای سری NFS بود که در سال ۲۰۱۱ منتشر شد. این نسخه برخلاف اکثر بازیهای قبلی که روی مسابقات خیابانی و تعقیب و گریزهای پلیسی تمرکز داشتند، سعی کرد یک تجربه سینمایی و داستانمحور ارائه بده. ایدهی یک مسابقه بزرگ از سانفرانسیسکو تا نیویورک، پر از خطر، تعقیب و گریز و رقابت مرگبار در زمان خودش هیجانانگیز به نظر میرسید، اما آیا بعد از گذشت این همه سال هنوز هم ارزش تجربه کردن داره؟ امروزبعد از گذشت بیش از ده سال نگاهی عمیقتر به این گیم پرماجرا میاندازیم، بررسی میکنیم که چه چیزهایی خوب کار شده و چه چیزهایی میتونست بهتر باشه، و در نهایت مقایسهای با سایر نسخههای Need for Speed انجام میدیم. پس کمربندت رو ببند و آمادهی یک سفر پرسرعت بشو!
فهرست مطالب
پلتفرمهای بازی
وقتی The Run منتشر شد، روی پلتفرمهای مختلفی در دسترس قرار گرفت:
- مایکروسافت ویندوز (PC)
- پلیاستیشن ۳ (PS3)
- ایکسباکس ۳۶۰ (Xbox 360)
- نینتندو وی (Wii)
- نینتندو 3DS
نسخههای کنسولی عملکرد خوبی داشتن، اما نسخه PC از نظر گرافیکی یک سر و گردن بالاتر بود. البته، برای اینکه این بازی رو روی کامپیوتر بدون مشکل اجرا کنی، به سیستم مناسبی نیاز داری. میتونی در مقالهی سیستم مورد نیاز بازی Need for Speed: The Run بررسی کنی که آیا PC تو هنوز هم از پس این رقابت برمیاد یا نه!
داستان جک رورک در جنون سرعت
برخلاف بیشتر نسخههای Need for Speed که داستان خاصی نداشتند، The Run با یک داستان سینمایی و پرهیجان همراه است. در این بازی شما در نقش جک رورک (Jack Rourke) بازی میکنید، یه راننده حرفهای که مافیا دنبالش افتاده! اون بدهی سنگینی داره و تنها راه فرار از این وضعیت، شرکت در یک مسابقه خطرناک از سانفرانسیسکو تا نیویورک هست. جایزه نفر اول؟ ۲۵ میلیون دلار!
مسیر مسابقه، مسیری پر مخاطره است و مسافت اون چیزی حدود ۳۰۰۰ مایل یا۴۸۰۰ است. پلیسهای سرسخت، رقبای بیرحم، شرایط جوی نامساعد و حتی مافیایی که قصد کشتنت رو دارن! خب، در قسمت داستان بازی خوب و بد زیاد وجود دارد
نقاط قوت داستان:
- تنوع مکانهای مسابقه از بیابانهای نوادا تا کوهستانهای برفی کلرادو
- تعقیب و گریزهای پلیسی هیجانانگیز
- حس رقابت و تنش بالا در طول مسابقه
نقاط ضعف داستان:
- شخصیتپردازی سطحی برای جک و سایر رقبا
- نبود انتخابهای تأثیرگذار در روند داستان
گیمپلی بازی Need for Speed The Run
Need for Speed The Run از همون لحظهای که مسابقه شروع میشه، حس سرعت، تنش و رقابت رو بهت القا میکنه. اما این نسخه برخلاف Most Wanted یا Hot Pursuit، یه تجربهی کاملاً خطی ارائه میده. این یعنی باید مسیر از پیش تعیینشدهای رو طی کنی، بدون اینکه بتونی آزادانه توی خیابونهای شهرها جولان بدی. البته این محدودیت باعث نشده که بازی خستهکننده باشه، چون تنوع محیطها از بیابانهای داغ نوادا گرفته تا خیابونهای بارونی نیویورک و کوهستانهای برفی کلرادو، همیشه یه چالش جدید جلوت قرار میده.
پلیسها توی این نسخه واقعاً باهوشتر و خشنتر از همیشه هستن. اگه یه حرکت اشتباه انجام بدی، فوراً دنبالت میفتن و از تمام ابزارهای ممکن برای متوقف کردنت استفاده میکنن. سیستم تصادفات و تخریبپذیری ماشینها هم با موتور Frostbite 2 خیلی طبیعی به نظر میرسه، طوری که وقتی توی سرعت بالا با یه ماشین دیگه برخورد میکنی، میتونی اثرش رو توی فرم بدنه ببینی.
اما گیمپلی بدون مشکل هم نیست. کنترل ماشینها یه مقدار سنگینتر از نسخههای دیگه NFS حس میشه، یعنی ممکنه توی پیچها کمی تأخیر در واکنش داشته باشی که برای یه بازی ریسینگ، نکتهی مثبتی محسوب نمیشه. علاوه بر این، The Run مکانیک Quick Time Event (QTE) رو هم اضافه کرده که در بعضی مواقع حس جذابی داره، اما راستش رو بخوای، چندان مناسب یه بازی ریسینگ نیست! اینکه مجبور باشی وسط بازی از ماشینت پیاده بشی و روی پشتبومها فرار کنی، بیشتر حس یه فیلم اکشن رو داره تا یه Need for Speed.
ماشینهای بازی نیدفوراسپید د ران
برخلاف Need for Speed Underground و Carbon که تمرکز روی شخصیسازی ماشینها داشتن، اینجا خبری از تیونینگ نیست. فقط باید ماشین مورد نظرت رو انتخاب کنی و وارد مسابقه بشی!
چند مورد از بهترین ماشینهای بازی:
- Lamborghini Aventador LP700-4
- Nissan GT-R R35
- Ford Mustang Boss 302
- Porsche 911 Carrera S
- Pagani Huayra
گرافیک و موسیقی Need for Speed The Run
یکی از بزرگترین نقاط قوت Need for Speed The Run گرافیک چشمنواز و افکتهای بصری خارقالعاده است. این اولین نسخهای از NFS بود که از موتور بازیسازی Frostbite 2 استفاده کرد، همون موتوری که توی Battlefield 3 دیده بودیم. این موتور باعث شد که محیطهای بازی با جزئیات بالا و نورپردازی طبیعی طراحی بشن. از لحظهای که مسابقه شروع میشه، بازی با صحنههایی خیرهکننده از آسمانهای رنگارنگ در غروب، جادههای برفی با انعکاس نور چراغها و گرد و خاکی که ماشینها به هوا بلند میکنن، حس واقعگرایی شدیدی رو القا میکنه.
تخریبپذیری ماشینها: برخلاف نسخههای قدیمیتر، اینجا وقتی با موانع برخورد میکنی، بدنه ماشینها ترک میخوره، چراغها میشکنن و حتی ممکنه سپر ماشین کاملاً جدا بشه! هر تصادف به شدت واقعی حس میشه، مخصوصاً وقتی با سرعت بالا توی پیچهای خطرناک کنترل ماشین رو از دست بدی.
افکتهای آبوهوایی: تنوع شرایط جوی هم بینظیره. یه مرحله رو توی طوفانهای گرد و خاکی بیابان نوادا رانندگی میکنی، مرحله بعدی توی کوههای کلرادو زیر بارش شدید برف باید ماشینت رو کنترل کنی! حتی قطرات بارون روی شیشه ماشین بهوضوح دیده میشه و نور چراغهای خیابون توی سطح خیس جاده منعکس میشه. اینا چیزایی هستن که باعث میشن The Run حتی بعد از ۱۲ سال هنوز هم یه بازی زیبا و چشمنواز باشه.
اما با وجود همه این ویژگیها، بازی روی کنسولهای PS3 و Xbox 360 کمی با افت فریم و باگهای گرافیکی مواجه بود. اما روی PC اگه سختافزار خوبی داشته باشی، میتونی با فریمریت بالا و تنظیمات Ultra، نهایت لذت رو از این بازی ببری!
موسیقی – ضربان قلبت رو بالا میبره!
یک Need for Speed واقعی بدون موسیقی هیجانانگیز هیچ معنیای نداره، و The Run توی این بخش کاملاً موفق عمل کرده! این نسخه ترکیبی از راک، الکترونیک و هیپهاپ رو توی لیست موسیقی خودش داره که دقیقاً همون حس سرعت، رقابت و خطر رو توی گوشهات میپیچه.
موسیقی متن در مسابقات: آهنگها دقیقاً متناسب با جو بازی انتخاب شدن. وقتی توی یه تعقیب و گریز با پلیسها هستی، ریتم موسیقی تند و هیجانانگیز میشه، انگار که توی یه فیلم اکشن هالیوودی قرار گرفتی! در مسابقات جادهای طولانی، آهنگهای الکترونیک و بیسدار حس رانندگی با سرعت بالا رو تقویت میکنن.
صداگذاری ماشینها: صدای موتور ماشینها هم به شدت واقعی طراحی شده. مثلاً وقتی پشت Lamborghini Aventador میشینی، صدای غرش موتور کاملاً متفاوته با وقتی که Ford Mustang Boss 302 رو میرونی. حتی تغییر دنده، شتاب گرفتن یا کاهش سرعت توی ماشینهای مختلف حس خاص خودش رو داره و دقیقاً حس میکنی که پشت یه ماشین واقعی نشستی.
چند تا از آهنگهای معروف داخل بازی
- Black Keys – Lonely Boy
- Skrillex – Breakin’ a Sweat
- MSTRKRFT – Beards Again
مقایسه با سایر نسخههای NFS
در مقایسه با Most Wanted (2012):
- Most Wanted دنیای باز داشت، اما The Run خطی بود.
- Most Wanted کنترل روانتری داشت، اما The Run سنگینتر بود.
در مقایسه با Hot Pursuit (2010):
- پلیسهای Hot Pursuit چالشبرانگیزتر بودن
- The Run گرافیک بهتری داشت اما آزادی کمتری ارائه میداد.
در مقایسه با Underground:
- Underground پر از شخصیسازی و مسابقات خیابانی بود، اما The Run کاملاً خطی طراحی شده
خلاصه
اگه دنبال یه تجربه سینمایی، مسابقات جادهای و تعقیب و گریزهای پلیسی هستی، حتماً امتحانش کن. اگه انتظار آزادی، شخصیسازی و مسابقات خیابانی داری، بهتره سراغ نسخههای دیگه مثل Underground یا Most Wanted بری. Need for Speed The Run یه تجربه منحصربهفرده که بیشتر شبیه یه فیلم اکشنه تا یه NFS کلاسیک! پس اگه حس رانندگی توی یه رقابت مرگبار رو دوست داری، گاز بده و وارد این جاده بیرحم شو!